احکام را باید از اهل الذکر اخذ کرده و به فرمایشات ایشان عمل کرد

در اینکه باید مسائل دین را از اهل الذکر یعنی حضرات ائمه ^{علیهم السلام} یاد گرفت و به فرمایشات ایشان عمل نمود؛

تمام مسائل احکام دین اسلام را طبق آیات و احادیث : در پیج اینستاگرام ما یاد بگیرید و از سوالاتی که در کامنت ها شده در مورد هر باب مطلع شوید و اگر سوالی هم داشتید از طریق کامنت ها و دایرکت اقدام نمایید.

آیه ی شریفه در این که احکام دین را باید از اهل الذكر سوال نمائیم

قال الله تعالی؛ « فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُون ».

یعنی؛ « هرگاه مسائل و احکام دین اسلام را ندانسته باشید، پس سوال بکنید از اهل الذكر تا اینکه بدانید و علم داشته باشید »

• سوره نحل آیه ۴۵ | سوره انبیاء آیه ٧

✍و در این آیه در دو سوره خداوند امر فرموده بر این که احکام دین را از اهل الذكر سوال نمائید و مراد از اهل الذكر، امامان از آل پیغمبر ^{صلی الله علیه و آله} است.

احادیث صحیحه در این که مراد از اهل الذکر، امامان از آل پیغمبر ^{صلی الله علیه و آله} است

چنانکه در کافی به سند صحیح خود از ابوبصیر مرادی روایت کرده که از حضرت صادق ^{علیه السلام} سوال نمود ؛

از این آیه؛ « وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ سَوْفَ تُسْأَلُون ».

حضرت فرمود؛ مراد از ذکر رسول الله ^{صلی الله علیه و آله} هست و اهلبیت آنحضرت سوال شدگانند و ایشانند اهل الذکر.

• سوره زخرف آیه ۴۴ | کافی ج ١ ص ١۶۴ ح ۴

و ایضاً از محمد بن مسلم روایت کرده که حضرت باقر ^{علیه السلام} فرمود که؛

مائیم اهل الذکر مائیم سؤال شوندگان.

• کافی ج ١ ص ١۶۵ ح ٧

و ایضاً از عبدالله بن عجلان روایت کرده که حضرت باقر ^{علیه السلام} فرمود حضرت پیغمبر ^{صلی الله علیه و آله} فرموده که؛

منم مراد از ذکر و ائمه ^{علیهم السلام} از ذریۀ من اهل الذکر هستند.

• کافی ج ١ ص ١۶٣ ح ١

و ایضاً از عبدالرحمن بن کثیر روایت کرده که از حضرت صادق ^{علیه السلام} سوال نمودم ؛

از آیه؛ « أَهْلَ الذِّكْر ».

حضرت فرمود؛ حضرت رسول الله ^{صلی الله علیه و آله} فرموده که مراد از ذکر در این آیه، منم و اهل الذكر ائمه است.

و از آیه؛ « وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ سَوْفَ تُسْأَلُون » سوال کردم؛

حضرت فرمود؛ مراد از قوم آنحضرت مائیم و مائیم سوال شدگان.

• سوره انبیاء آیه ٧ | سوره زخرف آیه ۴۴ | کافی ج ١ ص ١۶۴ ح ٢

و ایضاً از وشاء روایت کرده که از حضرت رضا ^{علیه السلام} سوال کردم؛

از آیه؛ « أَهْلَ الذِّكْرِ»؟

حضرت فرمود؛ مائیم اهل الذكر و مائیم سوال شدگان.

• کافی ج ١ ص ١۶۴ ح ٣

و ایضاً در کافی و بصائر الدرجات از حضرمی روایت کرده‌اند که برادر کمیت از حضرت باقر ^{علیه السلام} سوال کرد؛

از آیه؛ « أَهْلَ الذِّكْرِ » ؟

حضرت فرمود؛ مراد از اهل الذكر مائیم.

گفتم؛ برای ما واجب است سؤال نمودن از شما؟

حضرت فرمود؛ بله

گفتم؛ برای شما لازم است جواب دادن؟

حضرت فرمود؛ جواب دادن در اختیار ماست، هرگاه مصلحت بوده باشد در جواب دادن، میگوئیم.

• کافی ج ١ ص ١۶۴ | بصائر الدرجات ص ۵٨

و در کافی از سدیر روایت کرده که حضرت باقر ^{علیه السلام} فرمود ؛

بدرستیکه از جانب خداوند به مردمان سه تکلیف شده است؛

یکی؛ معرفت حضرات ائمه ^{علیهم السلام}؛

دومی؛ قبول کردن آنچه از احکام اسلام از ائمه ^{علیهم السلام} به ایشان میرسد؛

سوم؛ در وقت اختلاف در مسائل دین از آن حضرات سوال نمایند و بر احادیث ایشان رجوع بکنند.

• کافی ج ١ ص ٣٢١ ح ١

و ایضاً در کافی از عمیره روایت کرده که حضرت صادق ^{علیه السلام} فرمود که؛

مردمان از جانب خداوند مامور شده اند به معرفت ما و رجوع کردن در احکام دین به سوی احادیث ما و قبول نمودن فرمایش ما؛

و بعد از این فرمایش فرمود؛ اگر مردمان نماز بگذارند و روزه باشند و شهادت بر وحدانیت خدا نمایند و قرار بدهند در نفس خودشان که احکام را به ما رجوع ننمایند هر آینه مشرک میشوند.

• کافی ج ٢ ص ٢٢٩ ح ۵ | وسائل الشیعه ج ٢٧ ص ۶٨

و در بصائر الدرجات سعد بن عبدالله و محمد بن حسن صفّار هر دو به سند صحیح خود از فضیل روایت کرده اند که حضرت باقر ^{علیه السلام} فرمود؛

هر حکمی که از اهل بیت پیغمبر ^{صلی الله علیه و آله} صادر نشود، پس آن حکم باطل است.

• بصائر الدرجات ص ۵٣١ ح ٢١ | وسائل ج ٢٧ ص ٧۴

و مرحوم صدوق در کتاب خصال از سلیم بن قیس در حدیث مفصل روایت کرده که حضرت امیرالمؤمنین ^{علیه السلام} فرمود؛

اطاعت مردمان منحصر است به فرمایش خداوند و به فرمایش پیغمبر ^{صلی الله علیه و آله} او و به فرمایشات اولی الأمر و خداوند امر کرده به اطاعت رسول خود زیرا که حضرت رسول الله ^{صلی الله علیه و آله} معصوم است و شخص معصوم امر نمیکند بر معصیت خداوند و امر فرموده بر اطاعت اولی الأمر، زیرا که ایشان معصومند و امر نمیفرمایند بر معصیت خداوند.

• خصال، خصلت های سه گانه ص ٩٠

و ایضاً در کتاب عیون از ابراهیم پسر ابی محمود روایت کرده که حضرت رضا ^{علیه السلام} از پدرانش و از حضرت رسول الله ^{صلی الله علیه و آله} نقل فرمود که؛

هر که گوش بدهد به حرف کسی پس به آن کس عبادت کرده و اگر او از فرمایشات خداوند بگوید پس گوش دهنده به خداوند عبادت نموده و اگر از غیر خداوند بگوید، پس اطاعت ابلیس کرده؛

و حضرت رضا ^{علیه السلام} فرمود؛ ای ابراهیم زمانیکه مردمان به این طرف و آن طرف رفتند پس لازم بکن به خودت تمسک کردن را به طریقه ما و هر که ملازم شود به ما، ما نیز به او ملازم میشویم و هر که از فرمایشات ما دوری بکند، ما نیز از او دوری میکنیم و آسان تر چیزی که شخص از ایمان خارج میشود این که به دانه خرما سنگ بگوید و بر آن تدیّن نماید و هر که به آن اعتقاد نکند از او برائت بکند.

فرمود ؛ ای ابراهیم حفظ بکن این حدیث را و هر آینه جمع کردم در این حدیث برای تو خیر دنیا و آخرت را.

• عیون اخبار الرضا ج 2 ص 271 و 272 ح ۶٣

✍ و مراد آن حضرت این است که حلال را حلال نگوید و حرام را حرام نگوید و به خیال خودش در احکام دین حکم نماید و مردمان را بر آن احکام وادار بکند و از احادیث حضرات اهل الذکر خارج بشود و به سبب این از ایمان بیرون میشود.

✍ و از امثال این احادیث صحیحه در اصول کافی و در کتاب قضاء وسائل و در مستدرک الوسائل بسیار است، و آنچه در این ماده نقل شد مشتی از خروار است و معنای همۀ احادیث این است که باید اهل الاسلام جمیع احکام را از احادیث اهل بیت و اهل الذکر اخذ نمایند و بر احادیث صحیحه ایشان رجوع بکنند و از هواء و به خیال خود چیزی نگویند و عمل نکنند و از فرمایشات حضرات ائمه ^{علیهم السلام} در هر حکم تجاوز ننمایند و اختلافات را به ایشان رجوع بدهند و چاره را از احادیث ایشان بیابند و اگر این طور نکنند از ایمان خارج میشوند.